Van eengezinswoning naar samen leven met mijn vader

Drie jaar geleden heb ik besloten mijn eengezinswoning te verkopen en deze in te ruilen voor een zelfgebouwde meergeneratiewoning. Niet dat ik ontevreden was met mijn woning, helemaal niet zelfs: het was een ruime, moderne woning in een leuk dorp. De beslissing om toch iets anders te gaan wonen kwam vooral vanwege mijn vader: hij werd de afgelopen jaren steeds slechter ter been, en als enige zoon werd het mijn taak om toch een beetje op hem te letten. Dat gaat beter wanneer je in praktisch hetzelfde huis woont. Bovendien had ik al langer de droom om zelf een huis te laten bouwen.

Een leuk budget en veel kosten besparen

Door mijn eigen huis te verkopen op een moment dat de markt toch wel op een hoogtepunt zat (het was midden in de coronacrisis), kon ik een leuk budget vrijmaken voor de nieuwe woning. Via een website ben ik in contact gekomen met een bouwer, die huizen kan optrekken in bijna elke stijl en veel gebruik maakt van prefab materiaal: ideaal om nog meer op de kosten te besparen. Ik hoef nu niet meer heen en weer te rijden naar mijn pa, we hebben samen een tuintje aangelegd en vaak eten we samen. Daarbij kan ik hem altijd helpen wanneer hij iets nodig heeft.

Een mantelzorgwoning of toch een meergeneratiewoning?

Een meergeneratiewoning wordt ook wel eens een mantelzorgwoning genoemd, maar eigenlijk vind ik dat geen mooie therm. De nadruk wordt vooral op zorg en ziek zijn gelegd, terwijl het voor ons een mooie manier is om samen te leven en elkaar te kunnen helpen. Ik ben erg blij dat ik de stap genomen heb om deze woning te laten bouwen: niet alleen voor nu, maar ook voor later. Mijn dochter, die nu nog studeert, heeft al gezegd later graag in het huis te willen blijven. Dan verhuis ik naar de kant waar nu nog mijn vader zit.